Het was 7.15 uur toen we op 17 mei richting Dhünn vertrokken. Op het programma stond een zes uurs race met BRM Ford GT auto's. Na was omleidingen arriveerden we, na voor de zoveelste keer via een compleet andere route te zijn gereden, bij de winkel van Guido, Jaspeed genaamd.
Omdat we met auto's uit de jaren 60 reden hadden Geert en Edje voor passende kostuums gezorgd. Beetje historische overalls, petje en zelfs een Jet helm ontbrak er niet aan.
Na het ontbijt en welkomstwoord van de gastheer werd er gestart met de race. Na loting mochten wij met de goudkleurige GT40 op baan 2 beginnen. Patrick gaf zich vrijwillig op als eerste rijder, waarna Geert en Paul vrijwillig als tweede en derde rijders werden aangewezen. Edje zou op iedere baan de laatste stint voor z'n rekening nemen. Nu moeten we hier vermelden dat de auto's van PU bandjes waren voorzien en niet de gebruikelijke spons bandjes. Daarbij hebben Paul en Edje veel meer ervaring met dit soort races dan Geert en Patrick.
Geen flauw idee waar deze teambespreking over gaat.
Patrick beet het spits af en het ging niet slecht. Zijn snelste ronde van het team bleef lange tijd op het bord staan. Geert nam de regelaar van Patrick over en had wat moeite om in z'n ritme te komen. Na Geert was het de beurt aan Paul die nog wat zoekende was naar de juiste combinatie van wennen aan de baan en de auto. Edje ging als laatste aan de slag en na een paar rustige eerste ronden zat daarna het tempo er goed in. De snelste ronde van het team werd verbroken en er werd zeer constant gereden.
Na de eerste anderhalf uur werd er van spoor gewisseld en mochten we naar baan 1. Patrick reed weer een solide stint, niet gigantisch snel, maar na wat zoeken wel constant. Geert bleek nogal moeite te hebben met de mindere grip van de bandjes en z'n concentratie. Paul reed een zeer constante stint, waarin z'n tijden ronde na ronde binnen drietiende van een seconde lagen. Waar Geert problemen had met de mindere grip, was dit voor Edje een zegening. Hij heeft het niet zo op spons bandjes, die zorgen er vaak voor dat een auto kiept. Na een paar uitvliegers in de eerste ronden, ging Edje er eens voor staan en legde een mooie constante stint neer.
Hoezo, geconcentreerd!
Na het vernietigen van wat vlees (spreek grillen) werd aangevangen met de laatste drie uren van de race. We verplaatsten ons nu naar baan drie. Die bleek niet zo lekker te rijden als de banen 1 en 2, Patrick had hier meer moeite mee. Geert nog iets meer en Paul en Edje zetten wedereom mooie constante stints neer.
Nu volgde baan 4 en moest alles op de overleving stand. Dit is de moeilijkste baan om te rijden en die krijg ja dan als laatste voorgeschoteld. Patrick kwam hier beduidend beter mee uit de voeten dan op baan 3. Geert probeerde snel te zijn, maar dat gaat vaak ten koste van het in de baan blijven en dan krijg je wat Edje laatste op de vrijdag had. Uitvliegers gevolgd door frustatie geveolgd door nog meer uitvliegers en frustatie. Geert wist z'n stint echter tot een goed einde te brengen. Paul had wat meer moeite met deze baan, maar bleef ondanks meer uitvliegers toch constant rijden. Edje was in ieder geval veel beter geconcentreerd als op die beruchte vrijdag en reed weer een constante stint.
Nu waren we niet gekomen om te winnen en op het moment dat ons werd gevraagd of we als een team wilden rijden wisten we dat we als laatste zouden eindigen. Daar ging het echter niet om, met veel minder baan kennis en twee mannen die onervaren zijn in het rijden van een endurance race mogen we trots zijn op onze prestatie. Paul, Patrick en Geert bedankt voor de prettige samenwerking tijdens de race.
Geert bedankt voor het lenen van de overall en Patrick bedankt voor het rijden. Verder een woord van dank aan de mannen van de vrijdag avond races, Guido van Jaspeed en Kickermann, die vier zeer goed rijdende auto's had gebouwd. Op de één of andere manier hebben we geen foto van Patrick, maar dat wil niet zeggen dat hij niet z'n uiterste best heeft gedaan.
Edje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten